...

Kiedyś martwiliśmy się światem

Potem martwiliśmy się sobą, nawzajem

Wpółpełni , wpółpuści

W ciszy nie martwimy się już o nic

Istniejąc  Nieistniejący dla siebie

I jedynie w moim śnie jesteś mym  ostatnim

I w nim jestem ostatnia dla Ciebie

Bolesność niezagojonych ran

Które zadałeś nie raz dotyka rozpalonych źrenic

A ta  cisza między nami dziś stanowi  wszystko

I choć gniew  gaśnie jeśli nie jest podsycany

To  tylko wspomnienia po nieprzespanych nocach

Tulą się do mojej poduszki

Czas ucieka jak piasek między palcami 

i zostają już tylko puste dłonie... i ból.