Wiesz , tato

31 października 2008

  

Tato

Wiesz, tato jestem już dorosła

Dzieci już mam małe i duże

Niejedna za mną już jesień i wiosna

Niejedną drogą szłam i najdłużej

Wiesz, tato jak mi brakowało

Tych chwil , godzin i nawet lat

Nic mi po Tobie nie zostało

Nawet najmniejszy w mej duszy slad

Wiesz, tato kiedyś byłam mała

Nie rozumiałam co wy wyprawiacie’

Dlaczego mama po kątach płakała

I czy coś zawdzięczam oprócz zycia tacie

Wiesz, tato dzisiaj żyć już umiem

Odróżniam nawet co dobro co zło

Lecz nadal tego nie rozumiem

Jak się opuszcza swoje dziecko

Wiesz, tato nie zawsze sobie radzę

Życie nie zawsze mnie głaszcze po głowie

Nie pokazałeś mi , nie byłeś drogowskazem

Nie nauczyłeś wybierać dobre drogi

Wiesz, tato gdy listopad na progu

Czas takiej większej niż zwykle zadumy

Nie ma mnie nad Twoim grobem

Na tym cmentarzu który  zbiera tłumy

Wiesz , tato ktoś inny Ci lampkę zaświeci

Ktoś może ciepło pomyśli o Tobie

Może jakies Twoje inne dzieci

Głowę pochylą nad Twoim grobem

Wiesz, tato kiedyś się spotkamy

Może opowiesz mi dlaczego tak było

Dlaczego choć tak bardzo się starałam

Nie mogłam zasłużyć na Twą miłość