Odmienne stany świadomości

25 października 2008

Wyrażniej niż zwykle odczuwam siłę swej przenikliwości. Stanu ducha jaki ogrania mnie gdy znów unoszę się tą odrobinę nad ziemią. Stan łapania przelatujących niczym obłoki nad głową , myśli na tyle nieskładne , że tylko skupienie się w sobie , pozwala je odczytać. Jednocześnie gdy się to udaje jakby opadła zewnętrzna powłoka i przeźroczystość jawiła się światłem tak silnym , iż nadającym jasności każdej myśli. Wydaje mi się , że to chwila w której mogłabym dokonać wszystkiego , nic nie jest straszne a wzrok mój nie opada i nie rozbija się o asfalt. Kiedyś tak było , pamiętasz? Pamiętasz jak podnosiłeś mój wzrok by zatrzymać na sobie? Myślałam wtedy tylko o tym żeby się nie rozpłakać wiedząc , jak bardzo raniłyby Cię moje łzy. Gesty ważniejsze od słów. Środki wyrazu w każdym ruchu jak klatka po klatce przesuwany film. Każdej nocy przeżywam je na nowo by utrwalić , by czuć bo tak boję się że pewnego dnia dopadnie mnie krzywdząca ręka amnezji. Wtedy mam szanse nie pamiętając kim jestem pamiętać to co tak uporczywie utrwaliłam. W stanie nieważkości bólu istnienia dotykać sekretnych miejsc , tak jak dotykam miejsca gdzie pod powłoką jest moje serce , gdy chcę wyrazić bliskość. Łapię kolejny obraz w mojej głowie tak bardzo żałując braku zdolności malowania. Szczęśliwy malarz który potrafi przenieść na płótno powstałe w umyśle obrazy. Ja je widzę , mam lecz ręka nie umie sprostać , nadążyć, uchwycić magii. Opisać też tego nie potrafię chociaż gdybyś chciał poczuć to co ja , gdybyś przez nasze podobieństwo wniknął w moją pozazmysłową zdolność postrzegania. Wiara w możliwość niemożliwego tylko może dodać nam takich skrzydeł. A ja się unoszę, dołącz do mnie.